Je leest het vaak (jonge) kinderen die nog herinneringen hebben aan een vorig leven. Ik herinner mij ook nog goed de eerste keer dat één van mijn kinderen iets vertelde over een vorig leven en hoewel ik mij al sinds begin 20 jaar had verdiept in reïncarnatie kwam het toch als verrassing.
Mijn dochter (toen 9 maanden) huilde veel en vaak en ik kon haar geen seconde alleen laten. Ik had al van alles onderzocht, maar nog geen oorzaak of oplossing gevonden. Die dag ging ik met haar naar een alternatieve arts, een NEI-therapeut. Hij vertelde dat ze in een vorig leven alleen was achter gebleven en daarom nu zo angstig was. Het klonk in ieder geval heel logisch en het verklaarde haar huilen en de schrik die ik bij haar zag als ik van haar weg ging. Na het consult vroeg mijn zoon (2,5 jaar) waar ik geweest was. Ik legde hem in simpele woorden uit dat ik bij een arts was geweest voor zijn zusje en ook dat ze zoveel huilde omdat ze bang was om alleen achtergelaten te worden, omdat ze dit in een vorig leven had meegemaakt. Zijn reactie: “o ja, dat weet ik nog en ik was een baby, dus mij hebben ze gedragen”. Ik stond perplex. Hij ging daarna lekker door met spelen en had ook geen interesse meer voor mijn vragen. Pas later kwam er zo nu en dan weer een stukje informatie naar voren: dat ze op de vlucht moesten, dat zij het niet bij kon houden en achter bleef, dat er ook nog een oudere zus was e.d.
Ik was toen nog niet bekend met de mogelijkheden van een stand-in sessie en het huilen bleef nog een tijdje. Dit was haar manier om e.e.a. te verwerken. Maar nu ik begreep waar het vandaan kwam had ik er veel minder moeite mee, ook sprak ik er zo nu en dan met haar over en ik legde haar altijd uit wat ik ging doen als ik even weg liep (de was in de wasmachine doen, even een boek pakken e.d.). Na een paar maanden was het huilen over.
Toen ze zelf oud genoeg was en net kon praten, vertelde ze zelf ook vlagen van dit vorig leven. We hoorden een duif en haar reactie was bijvoorbeeld: “uil, bang, ik alleen in bos”. Later toen haar kleine zusje werd geboren bleek dit in het vorige leven hun grote zus te zijn! Kun jij je voorstellen hoe moeilijk het is om ineens de jongste te zijn, terwijl je altijd de oudste was? ;-)
Inmiddels zijn ze allemaal een stuk ouder en hebben ze zelf geen actieve herinneringen meer aan dit vorig leven. Ze kennen wel de verhalen en zo nu en dan wordt er een opmerking over gemaakt, zoals: “Hé, jij bent nu niet meer de oudste hoor!” of “Weten jullie nog dat we vroeger ook met z’n drieën waren?”. Het is in ieder geval (weer) een prachtig stel samen!
Ken jij kinderen die zich een vorig leven herinneren?
